تحلیل فضایی نماگرهای توسعه فرهنگی استان هرمزگان با استفاده از مدل های برنامه ریزی

در سال های اخیر مطالعات فراوانی در زمینه ی توسعه انجام شده که همه ی آن ها بر محور توسعه ی اقتصادی نیست، بلکه ایده ی نقش فرهنگ در توسعه- یا به عنوان یکی از مباحث توسعه- مطرح گردیده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات تحلیلی- کاربردی است که در آن بر اساس مدل های تاکسونومی عددی و تاپسیس به تحلیل یافته های مورد نظر اقدام شده است. اطلاعات مورد نیاز به شیوه ی میدانی و کتابخانه ای جمع آوری گردیده و بر اساس 48 شاخص مختلف که در این تحقیق برای سنجش توسعه یافتگی فرهنگی استان هرمزگان در نظر گرفته شده، تحلیل شده اند. نتایج یافته ها نشان دهنده ی آن است که بر اساس روش تاپسیس، شهرستان ابوموسی با ضریب توسعه یافتگی 54/0 و کسب رتبه ی اول به عنوان توسعه یافته ترین شهرستان و خمیر با ضریب توسعه یافتگی 03/0 و کسب رتبه ی یازدهم به عنوان محروم ترین شهرستان در مقایسه با دیگر شهرستان های استان شناخته شده اند. هم چنین طبق رتبه بندی با استفاده از مدل تاکسونومی عددی، بندرعباس با ضریب توسعه یافتگی 66/0 برخوردارترین شهرستان و خمیر با ضریب توسعه یافتگی 07/1 محروم ترین شهرستان معرفی شده است. آن چه کاملا مشهود است وجود نابرابری فاحش میان شهرستان های استان از نظر درجه ی توسعه یافتگی فرهنگی است.