مطالعه ی عوامل موثر در افزایش عمر و بازده ی تولید انرژی قرص سوخت هسته ای UO2

هنگامی که قرص سوخت هسته ای درون غلاف و رآکتور قرار می گیرد، برخی از اتم های اورانیم شروع به شکافت هسته ای می کنند. در نتیجه تعداد اتم های حاصل بیش تر از اتم های شکافته شده می شود. محصولات جامد تولید شده مشکل زیادی ایجاد نمی کنند، اما محصولات گازی ضمن تورم قرص به فضای خالی بین قرص- غلاف نیز منتقل می شوند. این رفتار موجب تخریب غلاف و کاهش ایمنی رآکتور می شود. بنابراین بهتر است قبل از شروع واقعه، غلاف را از رآکتور بیرون آورد. برای بازده ی مناسب تلاش می کنند مدت زمان استفاده از قرص را افزایش داده و حداکثر انرژی را از قرص بگیرند. به همین منظور، مشکلات و موانع آن را شناسایی کرده و با انجام اصلاحاتی، کارآیی قرص سوخت هسته ای را افزایش داده اند. این پژوهش، مروری بر فعالیت های انجام شده در دنیا در زمینه ی شناخت مشکلات و موانع و راه کارهای ارائه شده برای اصلاح رفتار قرص سوخت هسته ای است. نتایج این بررسی نشان می دهد که از مهم ترین ویژگی های موثر در افزایش عمر و بازده ی تولید انرژی قرص سوخت هسته ای، بزرگی اندازه ی دانه همراه با تخلخل های بین دانه ای با اندازه ی کنترل شده و خواص خزشی و هدایت حرارتی مناسب آن ها هستند.