ارزیابی شاخص های تحمل به خشکی و همبستگی بین آنها در لاین های چغندرقند

در بهار سال 1391، به منظور تعیین بهترین شاخص های کمی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های چغندرقند، آزمایشی به صورت طرحکرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی مرحوم مطهری موسسه تحقیقات چغندرقند درکمال شهر کرجانجام گرفت. دو تیمار آبیاری شامل آبیاری نرمال پس از 90-80 میلی متر و آبیاری با اعمال تنش پس از 270 میلی متر تبخیر از تشتکتبخیر کلاس A در کرت های اصلی و 36 ژنوتیپ چغندرقند در کرت های فرعی قرار داده شدند. شاخص های حساسیت به تنش (SSI)، میانگین هارمونیک (Harm)، تحمل (TOL)، بهره وری متوسط (MP)، پایداری عملکرد (YSI)، واکنش نسبت به خشکی (DRI)، تحمل تنش (STI)، میانگین هندسی بهره وری (GMP)، عملکرد (YI)، مقاومت به خشکی (DI)، تحمل به تنش تغییر یافته (MSTI)، میزان محصول محیط غیرتنش و تنش(SNPI)، تحمل به تنش های غیر-زیستی (ATI)، درصد حساسیت به تنش (SSPI)، و کاهش نسبی عملکرد (RDY) تعیین گردیدند. بر پایه دستورالعمل فرناندز، هشت ژنوتیپ 3، 35، 32، 5، 34، 13، 26 و 36 جزو گروه A (عملکرد بالا در شرایط نرمال و تنش) قرار گرفتند. مقایسه 16 شاخص مختلف تحمل نیز نشان داد که هفت شاخص GMP، Harm و MSTI (بر مبنای K2STI)،SNPI، STI،YI و YS توانستند هشت ژنوتیپ متعلق به گروه A را به درستی تشخیص دهند. اگرچه، مطالعه ضرایب همبستگی بین شاخص های تحمل و عملکرد شکرخام در شرایط نرمال و تنش حاکی از برتری شاخص هایSSPI،ATI، MP، TOL، GMP، STI، RDY، Harm،YI،SNPI و DI بود.