کاهش اثرات زیست محیطی تولید چغندرقند با افزایش کارایی کشاورزان به کمک روش تحلیل پوششی داده ها

ارزیابی اثرات زیست محیطی یکی از روش های مهم در دستیابی توسعه ی پایدار می باشد. در این مطالعه تلاش شده است با روش تحلیل پوششی داده ها و شناسایی واحدهای کارا در تولید چغندرقند، روش هایی برای کاهش اثرات زیست محیطی ارایه شود. با تجزیه وتحلیل داده ها، شاخص نهایی برای تولید یک تن چغندرقند در منطقه برای گروه های تاثیر گرمایش جهانی، اسیدیته، هوپرورش خشکی، تخلیه منابع فسیلی و تخلیه منابع آبی به ترتیب برابر 138/0، 359/2، 055/2، 191/0 و 970/2 محاسبه گردید. در بین گروه های تاثیر مورد بررسی، تخلیه منابع آبی بیشترین اثرات زیست محیطی و گرمایش جهانی کمترین اثر زیست محیطی را داشته اند. روش تحلیل پوششی داده ها قادر است با شناسایی واحدهای ناکارا و ارایه الگوی مناسب از نظر مقیاس یا میزان مصرف نهاده ها، این شاخص ها را به مقدار قابل توجهی کاهش دهد. نتایج نشان می هد توانایی مدل CCR در کاهش شاخص های مورد مطالعه از مدل BCC بیشتر می باشد که نشان از نامناسب بودن مقیاس تولید واحدها می باشد.