اثر تفاله خشک سیب بر هضمپذیری، رفتار نشخوار، خصوصیات تخمیر میکروبی و برخی متابولیتهای خون گوسفند عربی

استفاده صحیح از پسماندها در تغذیه دام، سبب کاهش آلودگی های زیست محیطی می شود. تفاله سیب به عنوان یک ماده انرژی زا و منبع خوب الیاف قابل هضم برای اغلب نشخوارکنندگان، جایگزین مطلوبی برای علوفه محسوب می شود.
هدف از این آزمایش بررسی تاثیر جیره های حاوی تفاله خشک سیب بر هضم پذیری، فعالیت نشخوار، تخمیر میکروبی و گلوکز و اوره خون گوسفندان عربی بود. در مرحله اول در جیره های آزمایشی از سطوح 10، 20 و 30% تفاله خشک سیب به جای یونجه استفاده شد. بر طبق نتایج، تولید گاز و هضم پذیری جیره حاوی 30 % تفاله خشک سیب بالاتر از سایر جیره ها بود. بنابراین در مرحله دوم، تعداد 8 راس گوسفند عربی با جیره بدون تفاله سیب (شاهد) و جیره حاوی 30% تفاله خشک سیب به مدت 45 روز تغذیه شدند.
نتایج آزمایش نشان داد هضم پذیری مواد مغذی (ماده خشک، ماده آلی، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و اسیدی) تحت تاثیر جیره ها قرار نگرفت (05/0p). در زمینه متابولیت های خون (گلوکز، اوره) اختلاف معنی د اری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد اما میزان گلوکز خون در تیمار شاهد بالاتر بود (05/0>p). نیتروژن آمونیاکی شکمبه در تیمار شاهد و تیمار حاوی تفاله سیب به ترتیب mg/dl 48/14 و 49/17 (05/0>p) و pH به ترتیب3 /6 و 16/6 بود (05/0>p). جمعیت پروتوزوای شکمبه گوسفندان با مصرف تفاله سیب افزایش یافت (05/0>p). جیره حاوی تفاله سیب، پتانسیل تولید گاز (05/0>p) و قابلیت هضم کاه گندم توسط کل میکروارگانیسم ها و باکتری های شکمبه (05/0>p) را افزایش داد.
نتیجه گیری نهایی: بنابراین نتایج این مطالعه پیشنهاد می کند که شاید استفاده از 30% تفاله خشک سیب به جای یونجه در جیره گوسفندان عربی بتواند فعالیت میکروب های شکمبه در هضم و تخمیر مواد مغذی جیره را بهبود دهد.