آیا بین پلی مورفیسم های ژن گیرنده ویتامین D با ابتلا به سندرم متابولیک و دیابت نوع دو ارتباطی وجود دارد؟ نتایج یک مطالعه مورد-شاهدی

نقش احتمالی ژنوتیپ های گیرنده ویتامین D در ارتباط با سندروم متابولیک و اجزاء آن هنوز به روشنی مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر ارتباط بین پلی مورفیسم های تک نوکلوئوتیدی (SNPs) ژن رسپتور ویتامین D (VDR) با سندرم متابولیک (MetS) و دیابت نوع 2(T2D) در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است.
730 تن (372 نفر مبتلا به دیابت نوع 2 و 358 کنترل) در این مطالعه مورد-شاهدی وارد شدند. پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی ژن VDR، FokI،BsmI، ApaIوTaqI با استفاده از روشRFLP تعیین شدند. تفاوت های آماری در توزیع ژنوتیپی در بین گروه ها با آزمون کای 2 ارزیابی شد. برای محاسبه نسبت شانس، رگرسیون لجستیک با هدف بررسی ارتباط فراوانی ژنوتیپ ها بین گروه های مختلف با خطر سندرم متابولیک و دیابت نوع 2 استفاده شد.
بیشترین فراوانی ژنوتیپ ها برای پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی BsmI،ApaI و TaqI به ترتیب Bb، Aa و TT بودند در حالی که برای FokI ژنوتیپ FF شایع تر بود. تست Adjusted χ2 نشان داد که تفاوتی بین گروه ها در فراوانی ژنوتیپ های 4 پلی مورفیسم ژن VDR در بیماران دیابتی وجود نداشت. بیماران دیابتی با ژنوتیپ Tt به طور معنی داری قند ناشتای سرم (FBS) بالاتری را نسبت به ژنوتیپ های TT و tt پلی مورفیسم TaqI نشان دادند (009/0 =p). رگرسیون لجستیک هیچ ارتباطی بین ژنوتیپ های VDR با خطر سندرم متابولیک نشان نداد.
شواهدی مبنی براین که پلی مورفیسم های ژن VDR نقشی در خطر ابتلا به دیابت نوع 2و سندروم متابولیک در افراد ایرانی دارند، یافت نشد. بررسی های بیشتر در قالب مطالعات هم گروهی آینده نگر باید صورت گیرد تا ارتباط گسترده ژنوم را برای ارزیابی اثر مستقیم این پلی مورفیسم ها بر دیابت نوع 2 مشخص گردد.