شیوع دیابت ملیتوس در بیماران تالاسمی ماژور ایران: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

دیابت ملیتوس یکی از شایع ترین عوارض اندوکرین در بیماران تالاسمیک می باشد. در مطالعات مختلف، شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران متفاوت ذکر شده است و یک برآورد کلی از آن وجود ندارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران به روش متاآنالیز انجام شده است.
مطالعه مروری حاضر بر اساس چک لیست PRISMA انجام شد. مستندات به دست آمده از بانک های اطلاعاتیMagiran ، Iranmedex، SID، Medlib،IranDoc ، Scopus، Pubmed، Sciencedirect، Cochrane، Web of Science، Springer، Online Library Wiley و موتور جستجوی Google Scholar بدون محدودیت زمانی تا بهمن ماه 1394 با استفاده از کلیدواژه های استاندارد بوده است. جستجو و استخراج داده ها توسط دو نفر از پژوهش گران به صورت مستقل انجام شد. تمام مقالات مرور شده که دارای معیار ورود به مطالعه بودند مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر شیوع با استفاده از مدل اثرات تصادفی به روش متاآنالیز توسط نرم افزار Stata Ver.11.1 برآورد شد.
در 42 مطالعه، 6380 نمونه مورد بررسی قرار گرفت. شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران 5/9درصد (فاصله اطمینان95درصد: 3/11 -8/7) برآورد گردید. کم ترین و بیش ترین شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور مربوط به غرب (3/10درصد) و شمال ایران (3/8 درصد) بود. شیوع این بیماری در جنس مذکر 6/12درصد (فاصله اطمینان 95درصد: 1/19 -1/6) و در جنس مونث 8/10درصد (فاصله اطمینان95درصد: 5/14 -2/8) برآورد گردید.
استنتاج: شیوع دیابت در بیماران تالاسمی ماژور ایران بالا می باشد و بررسی تست های دیابتی برای این بیماران هر شش ماه یک بار جهت تشخیص زودرس ضروری به نظر می رسد.