بررسی اثرات مصرف آغوز بر پارامترهای اسپرمی، غلظت تستوسترون و تغییرات بافتی بیضه در موش های دیابتی

شواهد متعدد علمی نشان می دهند که اختلال در عملکرد تولید مثلی در جنس نر یکی از عوارض شایع دیابت می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات مصرف آغوز بر پارامترهای اسپرمی، غلظت تستوسترون و تغییرات بافتی بیضه در موش های دیابتی طراحی و اجرا گردید.
در این پژوهش تجربی، 30 سر موش دیابتیک نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 3 گروه مساوی (مدل دیابتی، تجربی 1 و تجربی 2) تقسیم شدند و یک گروه ده تایی موش سالم همسن نیز به عنوان گروه کنترل سالم در نظر گرفته شد. گروه های تجربی 1 و 2 به ترتیب با دوزهای 100 و mg/kg200 پودر لیوفلیزه آغوز (حل شده در نرمال سالین) به صورت خوراکی و به مدت 8 هفته متوالی تیمار شدند. پارامترهای قندخون، هورمون های جنسی، تعداد و درصد تحرک اسپرم، مالون دی آلدئید و تغییرات بافت شناسی بافت بیضه مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت مقایسه بین گروهی یافته ها از آزمون های آماری ANOVA، Kruskal-Wallis و Mann-Whitney به کمک نرم افزار آماری SPSS ویرایش 18 استفاده گردید.
آغوز در هر دو غلظت توانست به طور معنی داری افزایش قند خون (01/0>p) و مالون دی آلدئید (05/0>p) بیضه را در مقایسه با گروه مدل دیابتی مهار نماید؛ از کاهش تستوسترون، تعداد و تحرک اسپرم ها، مساحت لوله های اسپرم ساز، تعداد اسپرماتوگونی ها و ضخامت اپیتلیوم زایشی نیز جلوگیری نماید.
استنتاج: یافته های این پژوهش به وضوح نشان می دهند که مصرف مکمل آغوز می تواند پیشرفت عوارض سیستم تولید مثلی موش های صحرایی دیابتی را مهار نماید.