تاثیر کاربرد کودهای آلی و زیستی بر عملکرد و برخی ویژگی های ریخت شناختی گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.)

به منظور بررسی عملکرد و برخی ویژگی های ریخت شناختی (مورفولوژیکی) گیاه سرخارگل، آزمایشی در سال زراعی 93-1392 در مزرعه دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به صورت کرت های خردشده (اسپلیت) فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. محلول پاشی چای ورمی کمپوست در دو سطح (بدون کاربرد چای ورمی کمپوست و کاربرد چای ورمی کمپوست)، در کرت اصلی، کود آلی در سه سطح (بدون کاربرد کود، کود ورمی کمپوست و کود گاوی) و کود زیستی در دو سطح (بدون کاربرد کود زیستی و کاربرد کود زیستی بیوآزوسپیر) در کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بالاترین قطر گل در تیمار ورمی کمپوست به دست آمد. ترکیب تیماری ورمی کمپوست به همراه کود زیستی بیوآسپیر بیشترین وزن خشک ریشه، ساقه، برگ، شمار گل در بوته و شمار ساقه جانبی را سبب شد. کاربرد ورمی کمپوست همراه با کود زیستی بیوآزوسپیر سبب تولید بالاترین میزان وزن خشک گل، قطر ریشه و عملکرد زیستی شد. بیشترین قطر یقه گیاه مربوط به تیمار تلفیقی کود دامی به همراه کود زیستی بیوآزوسپیر به دست آمد. بیشترین شاخص سطح برگ از ترکیب تیماری چای ورمی کمپوست به همراه کود زیستی به دست آمد. همچنین تیمار ترکیبی محلول پاشی چای ورمی کمپوست در ورمی کمپوست در کود زیستی بیوآزوسپیر سبب تولید بالاترین میزان ارتفاع شد. بااین حال بیشترین میزان شاخص برداشت در تیمار شاهد مشاهده شد. این تحقیق نشان داد که تیمار ترکیبی ورمی کمپوست به همراه چای ورمی کمپوست نسبت به دیگر تیمارها در کشت سرخارگل سودمندتر بود.