بررسی آزمایشگاهی تاثیر استفاده از طوق در کاهش عمق و تاخیر در شروع آبشستگی در اطراف تکیه گاه مستطیلی پایه پل

بررسی پدیده آبشستگی اطراف تکیه گاه پل به دلیل نقش حیاتی و مهم این سازه، ضروری است. استفاده از طوق اطراف تکیه گاه یکی از روش های کنترل آبشستگی است که به دلیل سادگی اجرا و عملکرد مناسب، پژوهش ها در مورد آن افزایش روز افزون یافته است. از جمله عوامل تاثیرگذار بر آبشستگی تکیه گاه ها، شکل و طول تکیه گاه است. در این پژوهش دو نوع تکیه گاه کوتاه و بلند مستطیلی در شرایط جریان 65 /0 و 85 /0 و 95 /0= U/Ucr و در حالت آبشستگی آب زلال، با مصالح بستر یکنواخت (ماسه به قطر میانگین 91 /0 میلی متر و ضریب یکنواختی 38 /1) و تا زمان رسیدن به تعادل نسبی بررسی شد. نتایج برای شرایط جریان نزدیک به آستانه حرکت (95 /0=U/Ucr) نشان داد که با قرارگیری طوق با طولی معادل دو برابر طول تکیه گاه کوتاه در تراز بستر، عمق و حجم حفره آبشستگی به ترتیب 46 و 37 درصد کاهش می یابد. در حالیکه در تکیه گاه بلند با حضور طوق با طولی معادل طول تکیه گاه در همان شرایط جریان، درصد کاهش عمق و حجم حفره آبشستگی به ترتیب 26 و 34 درصد مشاهده شد. همچنین شروع آبشستگی کناره تکیه گاه در همین شرایط جریان، با حضور طوق در تکیه گاه کوتاه و بلند مستطیلی، به ترتیب 5 و 5 /4 ساعت بعد از شروع آزمایش ها مشاهده شد.