هم سنجی امنیت با عیار نئورئالیسم و پست مدرنیسم

امنیت سوژه ای حیاتی و خطیر در علم روابط بین الملل است. نظریه های روابط بین الملل، بینش های متفاوتی را در مورد چیستی، چرایی و چگونگی ایجاد وضعیت ایمن یا بروز ناامنی عرضه می دارند. بدین سبب طرح پرسمان امنیت مقوله ای ست که ذهن بسیاری از اندیشه ورزان امنیت پژوه را به خود مشغول ساخته است. در تحقیق حاضر این سوال به بوته آزمون گذاشته می شود که چه همگونی ها و ناهمگونی هایی بین پست مدرنیسم و نئورئالیسم در حیطه امنیت وجود دارد؟ در پاسخ به این سوال این فرضیه مطرح می شود که نئورئالیسم و پست مدرنیسم با سبقه به ترتیب اثباتی و پسا اثباتی خویش سیما و شمایل به نسبت متفاوتی از امنیت نمودار می سازند. جستار کنونی بر آن است تا با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش مطالعه تطبیقی به بحث درباره امنیت از منظر نئورئالیسم و پست مدرنیسم پرداخته و از گزاره های همسان و ناهمسان ایشان پرده برداری نماید. یافته های تحقیق حاکی از این است که نئورئالیسم در صدد تحکیم منزلت - ابر- دولت در عرصه امنیت برآمده است؛ این در حالی ست که محور مشترک کلیه اقوال پست مدرنیسم چه در وجوه اشتراک و چه در افتراقات، در نقد دولت بمثابه بازیگری اصلی و انحصارگر گفتمان امنیتی اثبات گرایی شکل داده است.