برندسازی ایده ها: «صلح پایدار» به مثابه یکی از اصول گفتمانی انقلاب اسلامی

برندسازی را عمدتا و البته تا حد زیادی به درستی در ذیل فعالیت های مرتبط با اقتصاد و تجارت، به ویژه اقتصاد و تجارت مبتنی بر منطق بازار مورد ملاحظه قرار می دهند. با این حال رشد و گسترش روزافزون فنون و مهارت های برندسازی و آشکارشدن اهمیت آن به عنوان مقوله ای مرتبط با ذات و ماهیت روابط انسانی، موجب شده است که دانشوران حوزه برندسازی تلاشی را در جهت بسط دایره شمول نظام برندسازی آغاز کنند. تاکید برندسازی شخصی طی دو سه دهه گذشته، چه در عرصه سیاسی و چه در عرصه های هنری، ورزشی و مدیریتی، نشانه های این بسط و گسترش را آشکار ساخت. برندسازی شهر و کشور از منظر توریستی و گردشگری و حتی با رویکرد تقویت قدرت ملی در عرصه جهانی، امروز به امری متداول تبدیل شده است. به نظر می رسد مرحله نهایی این روند، برندسازی ایده ها و افکار باشد که اگرچه هنوز در آغاز راه است اما سرعت بسط و گسترش آن بسیار زیاد است. ما در این مقاله و با عنایت به همین واقعیت، تلاش خواهیم کرد تا کوشش در راستای بدل کردن ایده صلح پایدار را به عنوان یکی از مهم ترین مقومات گفتمان انقلاب اسلامی ایران به بحث بگذاریم. تمایزگفتمان حاکم بر انقلاب اسلامی ایران که آن را به یکی از مهم ترین و در عین حال مردمی ترین رویدادهای تاریخ معاصر بدل کرد، در نوع متفاوت نگاهش به مقوله سیاست و قدرت سیاسی بود. آشتی دادن اخلاق با سیاست که به سکه ای غیر رایج در بازار مناسبات سیاسی جدید بدل شده است، همان نقطه عطفی است که در عرصه بین المللی می تواند با مقوله صلح پایدار پیوند بخورد. مدعای ما در این مقاله این است که ایده صلح پایدار، می تواند با استفاده از فنون برندسازی، به یکی از برندهای قدرتمند گفتمان انقلاب اسلامی در سطح بین المللی تبدیل شود.