بررسی اثر میدان مغناطیسی بر رشد و عملکرد نخود (Cicer arietinum L.) در شرایط آب و هوایی مشهد

به منظور بررسی اثر میدان مغناطیسی بر روی نحوه رشد و تولید ماده خشک کل در نخود، آزمایشی به صورت کرت های نواری با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل: 1- بذر در سه سطح (عادی، تیمار شده در میدان مغناطیس با شدت های 100 و 150میلی تسلا هر یک به مدت 2 ساعت)، 2- آب آبیاری در 2 سطح (عادی و تیمار شده در میدان مغناطیسی با شدت 650 میلی تسلا) بود. نتایج این آزمایش نشان داد که قرار دادن بذر در میدان مغناطیسی موجب افزایش معنی دار ماده خشک به میزان 26 درصد نسبت به بذور عادی شد. شدت میدان مغناطیسی نیز تاثیر معنی داری بر ماده خشک تولیدی داشت و میدان 150 میلی تسلا نسبت به میدان 100 میلی تسلا موجب افزایش 18 درصدی (01/0 P≤) ماده خشک شد. آب مغناطیسی، حدود 25 درصد نسبت به آب معمولی میزان ماده خشک تولیدی نخود را افزایش داد. اختلاف تیمارها با هم در اواخر فصل رشد و در 80 روز و 96 روز بعد از کاشت بیش تر ین مقدار (به ترتیب 201 و 207 گرم بر متر مربع ) بود. هم چنین اعمال میدان مغناطیسی بر روی آب آبیاری و بذر نخود به ترتیب منجر به افزایش 27 و 19 درصد عملکرد دانه شد. اثرات متقابل تیمارها نشان داد که اعمال میدان مغناطیس در آب آبیاری و بذر نخود سبب افزایش 31 درصد عملکرد دانه شد. اما بر روی تولید ماده خشک نخود تاثیر مثبت نداشت.