ارزیابی روش های زمین آماری با متغیر کمکی بافت خاک و توابع انتقالی برای برآورد هدایت هیدرولیکی اشباع خاک

دراین پژوهش، توابع انتقالی و روش های زمین آماری برای تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک با استفاده بافت خاک مورد مقایسه قرار گرفتند. داده ها از 196پروفیل خاک مربوط به مطالعات خاکشناسی و اصلاح اراضی سازمان جهاد کشاورزی استان اردبیل تهیه گردید. نتایج نشان داد که از میان روش های مبتنی بر زمین آمار و توابع انتقالی، روش کوکریجینگ معمولی با بهره گیری از متغیر کمکی بافت خاک، با ضریب تعیین[1] 93/0 و ریشه میانگین مربعات خطا[2] 21/3 (سانتی متر بر روز) دارای بهترین برازش و برآورد از هدایت هیدرولیکی منطقه می باشد و روش های زمین آماری بدون استفاده از متغیر کمکی با دقت کمتری هدایت هیدرولیکی را برآورد نمودند. بهترین واریوگرام برازش داده شده در روش کوکریجینگ معمولی، مدل توانی[3] با اثر قطعه ای صفر و سقف 156 محاسبه گردید و استحکام ساختار فضایی منطقه و تاثیر کامل مولفه ساختار دار بر مدل واریوگرام منطقه را نشان داد. دقت روش های مبتنی بر توابع انتقالی، به ترتیب از مدل فرر- جولیا و همکاران (2004)، رزتا، دین و پاکت (1994)، کاسبای و همکاران (1984)، پاکت و همکاران (1985)، کمپل و شوزاوا (1994)، کاهش یافت. از میان روش های توابع انتقالی روش فرر- جولیا و همکاران (2004) با ضریب تعیین 89/0 و ریشه میانگین مربعات خطا 1/2 ( میلی متر برساعت) از دقت بالاتری برای تخمین هدایت هیدرولیکی اشباع خاک با استفاده بافت خاک برخوردار بود.
[1] - Coefficient of Determination
[2] -Root Mean Square Error
3- Exponential