بررسی آزمایشگاهی اثر طول آبشکنهای نفوذپذیر بر روی ابعاد چاله آبشستگی در شرایط غیر مستغرق در قوس 90 درجه ملایم

یکی از روش های متداول کنترل فرسایشکناری در قوس رودخانه ها استفاده از آبشکن است. آبشکن با تغییر الگوی جریان و منحرف کردن جریان به سمت محور رودخانه مانع از فرسایش ساحل رودخانه میگردد و از سوی دیگر الگوی جدید جریان که با سرعت بالاتری تشکیل شده، باعث آبشستگی در اطرافآبشکن میشود. طول آبشکن یکی از پارامترهای مهم موثر بر آبشستگی در اطراف آبشکن است. به منظور بررسی اثر طول آبشکن با نفوذپذیری 33 % در قوس بر فرایند و مقطع عرضی مستطیلی انجام R/B= آبشستگی، آزمایش هایی در یک فلوم آزمایشگاهی با قوس 90 درجه ملایم با 4 0/2 ،0/ 17 سانتیمتر معادل 15 / 14 ،10 و 5 / پذیرفت. در این تحقیق با قرار دادن سری آبشکنهای نفوذپذیر با سه طول 5 0 و عمق ثابت 14 سانتیمتر در شرایط آب زلال، پدیده آبشستگی / 0 و 28 /26 ،0/23 ،0/ 0 عرض فلوم، با اعداد فرود 21 / و 25 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان میدهد با افزایش طول آبشکن های نفوذپذیر، میزان بیشینه عمق چاله آبشستگی در اطراف آبشکن ها در عدد فرود ثابت جریان افزایش می یابد، بهطوریکه بیشترین عمق آبشستگی در آبشکن 42 درصد بیشتر از آبشکن / 10 درصد بیشتر از آبشکن با طول 14 سانتیمتر و 86 / 17 سانتیمتر میباشد که 71 / با طول 5 10 سانتیمتر است. بیشترین مقدار آبشستگی، در ناحیه انتهایی قوس خارجی به وقوع پیوسته است. همچنین با / با طول 5 افزایش عدد فرود در هر سه مقدار طول آبشکن، نیز بیشینه عمق آبشستگی و ابعاد چاله آبشستگی افزایش می یابد.