مقایسه تاثیر سه روش سخنرانی، دنمایش فیلم و ترکیبی از این دو بر میزان یادگیری دانشجویان اتاق عمل

لزوم تجدید نظر در روش های سنتی تدریس و استفاده از روش های نوین و فعال یادگیری، از سوی سیستم های آموزشی احساس شده و کاربرد این روش ها در علوم مختلف متداول شده است. از سوی دیگر به علت ممانعت از حضور دانشجویان اتاق عمل حین انجام برخی پروسیجرهای جراحی و شیوع بالای عمل آنژیوپلاستی، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر سه روش سخنرانی، نمایش فیلم و ترکیبی از این دو بر میزان یادگیری دانشجویان اتاق عمل، با محوریت موضوع آنژیوپلاستی طراحی و اجرا گردید.
این پژوهش از نوع مداخله ای و 3 گروهی می باشد که بر روی 24 نفر از دانشجویان اتاق عمل ترم 6 دانشکده پرستاری و مامایی اصفهان در پاییز 1389 به روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. دانشجویان به طور تصادفی در یکی از 3 گروه قرار گرفتند. محتوای آموزش در هر 3 روش یکسان و مبتنی بر فیلمی با موضوع آنژیوپلاستی بود. پس از انجام مداخله، پس آزمون 15 سوالی 4 گزینه ای اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آنالیز واریانس و تست دقیق فیشر استفاده شد.
بین گروه ها از نظر مشخصات جمعیت شناختی تفاوت معناداری وجود نداشت. میانگین نمرات پس آزمون در گروه سخنرانی 88/1± 87/7، گروه نمایش فیلم انیمیشن 50/1± 66/10 و گروه ترکیبی 28/1± 1/11 بود که بین گروه ها از نظر نمرات تفاوت معنی داری دیده شد(001/0=P) هم چنین براساس آزمون توکی، مشخص شد که میانگین نمرات دانشجویان در دو گروه نمایش فیلم(03/0=P) و ترکیبی(001/0=P) به طور معنی داری از گروه سخنرانی بیش تر بود.
نتایج این پژوهش نشان داد که دانشجویان گروه ترکیبی و نمایش فیلم توانستند نمرات بالاتری در مقایسه با دانشجویان گروه سخنرانی کسب کنند و می توان گفت که این دو روش تدریس از کارایی بیشتری برخوردار هستند. اگرچه نتایج فیلم قابل توجه بود؛ اما بررسی این که چه فیلمی نمایش داده شود که دانشجو در آن نقش فعالی داشته باشد و تنها یک شنونده غیرفعال نباشد، نیز موردنیاز است.