اپیدمیولوژی آسیب های اندام تحتانی درجانبازان مبتلا به اختلالات عصبی، اسکلتی و عضلانی مچ و پا

هدف از مطالعه حاضر، بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک آسیب های واردشده به اندام تحتانی و وجود فاکتورهای خطر در جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا بود.
ابزار و در این مطالعه توصیفی مقطعی، 795 جانباز مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا در 8 استان ایران طی سال های 1392 تا 1394 به صورت سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت شناختی، نوع اختلال عصبی-اسکلتی- عضلانی مچ و پا، تعداد دفعات جراحی پای مبتلا، بروز حوادث منجر به آسیب جسمی در سال منتهی به مطالعه، بستری و وجود مصدومیت همراه جمع آوری شد. نرم افزار SPSS 22 و آزمون های مجذورکای، همبستگی پیرسون، آنووا و کروسکال والیس جهت تحلیل آماری استفاده شد.
محدودیت در دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ در 282 نفر (5/35%) در پای راست و در 259 نفر (6/32%) در پای چپ مشاهده شد. کوتاهی پای راست در 302 نفر (0/38%) و کوتاهی پای چپ در 285 نفر (8/35%) دیده شد. شایع ترین ضایعات اعصاب محیطی پای راست سیاتیک (2/10%) و پرونئال (9/9%) و پای چپ پرونئال (4/10%) و سیاتیک (7/7%) بود. طی یکسال منتهی به مطالعه 97 نفر (2/12%) دچار حوادث منجر به آسیب جسمی شده بودند. ارتباط کاملا معناداری میان نوع مصدومیت ها به جز مچ و پا با تعداد روزهای غیبت از کار (01/0=p)، بستری در بیمارستان و با آسیب های همراه (001/0p<) و درصد جانبازی با بروز حادثه در سال منتهی به مطالعه (001/0p<) مشاهده شد.
محدودیت دامنه حرکتی دورسی فلکشن مچ و پا و کوتاهی اندام تحتانی، فراوان ترین آسیب های جانبازان مبتلا به اختلالات عصبی- اسکلتی- عضلانی مچ و پا هستند. همچنین وجود مجروحیت های همراه از مهم ترین فاکتورهای خطر در بروز حوادث برای این جانبازان است.