مطالعه ی بارگزاری، سمیت، جذب و رهایش کورکومین از نانوحامل جدید جمینی سورفکتانت

در دهه های اخیر پژوهش های بسیاری در جهت بررسی خواص ضد سرطانی کورکومین انجام شده است اما علیرغم تمام خواص کشندگی کورکومین بر روی سلول های سرطانی استفاده ی بالینی از این ماده ی طلایی طبیعی محدود باقی مانده است. علت این محدودیت را می توان در حلالیت پایین، زیست دسترس پذیری کم، متابولیسم سریع و عدم جذب جست و جو کرد. در این مطالعه، برای بهبود خواص فیزیکو شیمیایی کورکومین، یک جمینی سورفکتانت زیست تخریب پذیر جدید (Gs) سنتز شد و مولکول های کورکومین داخل آن بارگزاری شدند.
نانو ذرات جمینی سورفکتانت- کورکومین (Gs-Cu) با روش رسوب دهی نانو تهیه شدند و سایز و توزیع اندازه ی ذرات آن به کمک تکنیک پراکندگی دینامیکی نوری تعیین گردید. هم چنین رهایش دارو از بستر پلیمر مورد بررسی قرار گرفت و درنهایت آزمون سمیت MTT و جذب سلولی به صورت برون تنی بر روی سلول های MDA-MB-231 صورت گرفت.
پلیمرGs قادر است در محیط آبی، پلیمروزوم با توزیع اندازه ذره ای (3/0 PDI≅ ) تشکیل دهد. راندمان بارگزاری حدود 87% محاسبه گردید. در اثر پیوستن کورکومین به بستر پلیمر رهایش کنترل شده مشاهده گردید. هم چنین به علت جذب سلولی زیاد، کمپلکس Gs-Cu سمیت سلولی بیشتری را نشان داد.
این نتایج نشان داد که پلیمروزوم های Gs می توانند به عنوان نانو حامل برای مولکول های هیدروفوب کورکومین در نظر گرفته شوند.