ارزیابی میزان سمیت آفت کش های استامی پرید، دیکلرووس و آزادیراختین روی شته جالیز Aphis frangulae gossypii و زنبور انگلواره آن Lysiphlebus fabarum

شته جالیز Aphis frangulae gossypii Gloverیکی از آفات مهم خیار به شمار می آید و زنبور انگلواره (پارازیتوئید) Lysiphlebus fabarum Marshallبه عنوان یک عامل زیست (بیو)کنترل، می تواند در کشتزارها و گلخانه ها علیه این آفت به کار گرفته شود. در این پژوهش، حساسیت سن های مختلف پورگی شته و مرحله شفیرگی زنبور به غلظت توصیه شده مزرعه ای و نیم غلظت آفت کش های استامی پرید، دیکلرووس و آزادیراختین با روش غوطه وری بررسی شد. همچنین اثرگذاری پایداری و آزمون زیست سنجی آفت کش ها روی حشره کامل انگلواره ارزیابی شد. نتایج نشان داد با افزایش سن پورگی شته، سمیت آفت کش ها به طور معنی داری کاهش یافته است. آفت کش دیکلرووس روی مرحله شفیرگی زنبور، بیشترین تلفات را نشان داد. میزان LC50 استامی پرید 18/28، دیکلرووس 052/7 و آزادیراختین 338/1780 میکروگرم بر لیتر روی زنبور محاسبه شد. بر پایه استاندارد سازمان جهانی کنترل زیستی (بیولوژیک)، آزادیراختین با پایداری کمتر از پنج روز، دیکلرووس بین 5 تا 15 و استامی پرید بین 16 تا 30 روز به ترتیب در گروه ترکیب های ناپایدار (A)، کمی پایدار (B) و به نسبت پایدار (C) قرار گرفتند. برابر با نتایج به دست آمده در کنترل شته جالیز، آزادیراختین قابلیت تلفیق بیشتری با زنبور انگلواره دارد.