مقایسه اثربخشی و عوارض دو روش کاتتر ترانس سرویکال و میزوپروستول واژینال بر آمادگی دهانه رحم

موفقیت القای زایمان عمیقا به وضعیت سرویکس وابسته است. روش های مختلفی در مامایی مدرن جهت القای رسیدگی سرویکس وجود دارد که از آن جمله پروستاگلندین های داخل واژن و ابزارهای مکانیکی نظیر کاتترهای ترانس سرویکال را می توان نام برد. گرچه پیشتر مطالعات فراوانی این دو روش را در سرویکس های نارس مقایسه کرده اند، بررسی های بیشتری که منحصر به زنان نولی پار باشد، لازم است. هدف از این مطالعه بررسی کارایی قرص میزوپروستول داخل واژن و کاتتر فولی ترانس سرویکال جهت القای رسیدگی سرویکس در بیماران نولی پار است.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 120 زن نولی پار کاندید القای زایمان در دو مرکز آموزشی-درمانی الزهرا و طالقانی تبریز طی مدت 17 ماه بررسی شدند. تمامی موارد دارای حاملگی های تک قلوی زنده با نمایش سر و ترم (≥37 هفته)، امتیاز بی شاپ زمان پذیرش کمتر یا مساوی 4، پرده های سالم و نتایج تست غیراسترسی واکنشی بودند. این بیماران بطور تصادفی در دو گروه میزوپروستول داخل واژن (25 میکروگرم، 59 نفر) یا کاتتر فولی سایز 16F بصورت ترانس سرویکال (60 نفر) دریافت نمودند.
در تمامی موارد القای موفق در یک مرحله (یعنی القای موفق پس از دریافت دوز منفرد میزوپروستول یا خروج خودبخود کاتتر فولی طی 12 ساعت از جایگذاری)حاصل شد و از سایر روش ها مثل سنتوسینون استفاده نشد. میزوپروستول از نظر فاصله بین القاء تا رسیدگی سرویکس بطور معنی داری موثرتر بود (59/3±16/15 ساعت در برابر 59/1±30/18 ساعت؛ 001/0>p). از سوی دیگر تاکی سیستول در در گروه میزوپروستول بطور معنی داری شایع تر بود (4/25 درصد در برابر 0 درصد؛ 001/0>p). دو گروه از نظر میزان سزارین مشابه بودند (3/37 درصد در گروه میزوپروستول؛ 30 درصد در گروه کاتتر فولی؛ 40/0=p). در مقایسه دو گروه تفاوت معنی داری از نظر تغییرات امتیاز بی شاپ (54/0±90/1 واحد در ساعت در گروه میزوپروستول در برابر 74/0±89/1 واحد در ساعت در گروه کاتتر فولی؛ 95/0=p) و عوارض متفرقه وابسته به بارداری و جنین نظیر آلودگی مایع آمونیوتیک با مکونیوم، کندگی جفت/خونریزی، آتونی/هیپرتونیستی رحم، تاکیکاردی/برادی کاردی جنینی، و آپگار نوزادی وجود نداشت.
میزوپروستول داخل واژن در القای رسیدگی سرویکس در زنان نولی پار موثرتر از جایگذاری ترانس سرویکال کاتتر فولی است.