بررسی و تعیین کارایی استفاده از نانوذرات اکسید منیزیم در حذف کروم از محلول های آبی

یکی از عمده ترین آلاینده های موجود در پساب صنایع از جمله آبکاری، دباغی، کروم (VI) می باشد که برای انسان و محیط زیست سمی بوده و سرطان زا می باشد. لذا هدف این تحقیق بررسی کارایی حذف کروم (VI) از محیط های آبی با استفاده از نانواکسید منیزیم در محیط آزمایشگاهی است. در این مطالعه تاثیر پارامترهای مختلفی از جمله زمان تماس (15 تا 240 دقیقه)، pH (3، 5، 7 و 9)، غلظت اولیه کروم (10، 20، 30 و40 میلی گرم در لیتر)، غلظت اولیه جاذب (25/0، 5/0و 7/0 گرم در لیتر) و تعداد دور همزن (120 تا 350 دور در دقیقه) بررسی شد. محلول اولیه کروم (VI) با استفاده از حل کردن دی کرومات پتاسیم (K2Cr2O7) در آب مقطر یک بار تقطیر تهیه گردید. غلظت باقیمانده کروم بوسیله دستگاه ICP ساخت کشور استرالیا اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده در این پژوهش نشان داد که بهترین زمان برای حذف 240 دقیقه بود و با افزایش pH، راندمان حذف افزایش می یابد. از سوی دیگر در این پژوهش در بازه ای که مورد بررسی قرار گرفت با افزایش مقدار جاذب درصد حذف کروم از آب افزایش یافت و با افزایش غلظت اولیه کروم از 10 تا 40 میلی گرم در لیتر، میزان کارایی حذف کروم به ترتیب 25/81 به 5/21 درصد کاهش یافت. بطوریکه در آخرین مرحله بهینه کردن، دور همزن متوسط 240 دور در دقیقه برای فلز کروم بیشترین کارایی حذف را نشان داد. با استفاده از نتایج این تحقیق می توان گفت که ترکیب شدن نانوذرات اکسید منیزیم با جاذب های حذف کننده کروم می تواندCr6+ را به Cr3+ تبدیل و بازده فرآیند حذف کروم از آب را افزایش دهد.