بررسی اپیدمیولوژیکی اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی در گرگان طی سال های 1393-1387

مسمومیت های عمدی ناشی از دارواز شایع ترین روش های اقدام به خودکشی می باشند. مطالعه حاضر با هدف تعیین ویژگی های جمعیت شناختی و شناخت الگوی اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی انجام شده است.
مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی و از طریق جمع آوری اطلاعات از پرونده پزشکی موارد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی در فاصله سال های 1387 تا 1393 در بیمارستان 5 آذر گرگان صورت گرفته است. آنالیز اطلاعات از طریق نرم افزار Stata نسخه 11 و آزمون پیرسون کای اسکوار انجام شده است.
در طی هفت سال بررسی، 442 مورد اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی ثبت گردیده که 244 نفر(2/55 درصد) زن و229 نفر آن ها (8/51 درصد) سن بین 20 تا 29 سال داشتند. میانگین سنی 14/8 ±54/24 سال بود و اکثریت ساکن شهر بوده اند (79 درصد). هم چنین 224 نفر(2/55 درصد) مجرد و248 نفر (1/56 درصد)دارای تحصیلات متوسطه بوده اند. مسمومیت ها غالبا در تابستان رخ داده بود (7/28 درصد). در بین داروهای مصرف شده، آرام بخش- خواب آورها به ویژه بنزودیازپین ها شایع ترین بود (5/47 درصد) و بعد از آن ها داروهای نارکوتیک (5/26 درصد) و ضدافسردگی ها (4/17 درصد) قرار داشتند. در نهایت 3 بیمار فوت شده بود (68/0 درصد) واختلافات خانوادگی مهم ترین علت اقدام به خودکشی بوده است (8/46 درصد).
استنتاج: داروهای آرام بخش- خواب آور با محوریت بنزودیازپین ها مهم ترین عامل اقدام به خودکشی با مسمومیت دارویی بوده است که در نسل جوان، افراد مجرد و کسانی که از اختلافات خانوادگی رنج می برند بیش تر مشاهده می گردد.