بررسی اثر محافظتی میریستین بر آسیب بیوشیمیایی کبد ناشی از اندوسولفان در شرایط درون تنی

اندوسولفان یک حشره کش ارگانوکلره است که در پستانداران از طریق خوراکی، استنشاقی و زیرپوستی جذب می شود و باعث اختلال در فرایند احیا، تغییر در فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و افزایش پراکسیداسیون لیپیدی در بسیاری از اندام ها شود. لذا در این پژوهش توانایی محافظت سلولی میریستین در برابر آسیب ناشی از اندوسولفان بر کبد ارزیابی شد.
در این مطالعه تجربی، از موش های صحرایی نر استفاده شد که به طور تصادفی به 7 گروه و به تعداد 6 سر تقسیم شدند. (I) گروه نرمال، mg/kg(II) 5 میریستین + اندوسولفان (mg/kg 10)، mg/kg (III) 10 میریستین + اندوسولفان (mg/kg10)، mg/kg (IV) 15 میریستین + اندوسولفان (mg/kg10)، mg/kg (V) 20 میریستین + اندوسولفان (mg/kg10)، mg/kg (VI) 10 اندوسولفان تنها و mg/kg (IIV) 10 سیکلوفسفامید را به مدت 30 روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 24 ساعت پس از آخرین تزریق، خونگیری انجام شد و سطح آنزیم های آلانین آمینوترنسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالن فسفاتاز (ALP)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون کبدی اندازه گیری شد.
تجویز اندوسولفان باعث افزایش سطح آنزیم های ALT،AST،ALP و سوپراکسید دیسموتاز وکاهش فعالیت گلوتاتیون کبدی شد. تجویز میریستین همزمان با مصرف اندوسولفان به طور معناداری فعالیت آنتی اکسیدانتی را افزایش داده و سطح آنزیم های کبدی را تعدیل نموده است (05/0p<).
استنتاج: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می دهد که میریستین به عنوان یک ترکیب آنتی اکسیدانت، از سلول ها در برابر عوامل زیان آور با خاصیت تولید رادیکال های آزاد محافظت می کند. لذا کارآزمایی های بالینی بیش تری توصیه می شود.