اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق

طلاق به عنوان یکی از غم انگیزترین پدیده های اجتماعی، از دیرباز مورد توجه پژوهشگران بوده است. ارتقای رضایت زناشویی از طریق آموزش مهارت های زندگی ضروری به زوج ها، یکی از راهکارهای مقابله با اثرات منفی ناشی از طلاق است. به همین منظور هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثربخشی آموزش مهارت های زندگی، بر رضایت زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود.
پژوهش حاضر از نوع مداخله ای (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل و انتساب تصادفی) بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، 32 نفر (16 نفر برای هر گروه) از متقاضیان طلاق مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر تبریز در سال 94 -1393 انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. پس از تکمیل پرسشنامه رضایت زناشویی Enrich و اتمام 10 جلسه آموزش مهارت های زندگی گروهی در گروه مداخله (3 ساعت/ دو بار در هفته به مدت یک ماه و نیم)، مجددا پرسشنامه رضایت زناشویی اینریچ به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر، آموزش مهارت های زندگی در گروه مداخله به طور معنی داری بر افزایش رضایت زناشویی موثر بوده است (001/0>P). به غیر از مولفه های مدیریت مالی، فعالیت های اوقات فراغت و جهت گیری مذهبی زوجین که مداخله بر آنها تاثیر معناداری نداشته است.
نتیجه گیری کلی: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توجه به نیازهای بهداشت روانی و مسائل خانوادگی زوج های متقاضی طلاق، نتایج مهمی در افزایش رضایت زناشویی به همراه دارد.