تغییر اقلیم و توزیع زمانی - مکانی بارش در پهنه ایران زمین

بارش یکی از مهم ترین عناصر آب و هوایی به شمار می رود که تغییرپذیری در آن می تواند مخاطراتی مانند سیل و خشکسالی به بار آورد. در این تحقیق با استفاده از داده های بارش روزانه 1436ایستگاه سینوپتیک، کلیماتولوژی و باران سنجی طی دوره آماری1389-1340 و با به کارگیری تکنیک های آمار توصیفی و استنباطی به بررسی ویژگی های بارش با استفاده از میانیابی کریجینگ، رگرسیون و همبستگی کلی و جزئی پرداخته شد تا بتوان تصویر روشنی از توزیع زمانی مکانی بارش برای کل پهنه ارائه نمود. میانگین بارش سالانه 8/251 میلی متر می باشد. نتایج نشان داد که رابطه ضریب همبستگی ساده و جزئی با فراسنج های مکانی در کل پهنه و نقش ارتفاع و عرض جغرافیایی در توزیع مکانی بارش مشهود بوده است این در حالی است که طول جغرافیایی نقش کم رنگ تری را داشته است. همچنین از لحاظ زمانی نیز فصل زمستان به عنوان فصل پر بارش در کل پهنه با 44.7درصد بیشترین سهم بارش های دریافتی داشته است. بیش ترین ضریب تغییرپذیری مربوط به فصل زمستان (2/37 درصد) و سپس فصل بهار(31 درصد) می باشد وکم ترین ضریب متعلق به فصل تابستان (3/8 درصد) و سپس فصل پاییز (7/22 درصد) بوده است. بنابراین، در کل پهنه ایران ناهماهنگی در توزیع زمانی مکانی با توجه به اینکه تغییراقلیم و استفاده نامطلوب از منابع زمین صورت گرفته است به وضوح دیده شد.