ارزیابی پتانسیل های ژئوتوریسمی با استفاده از مدل های روچا و کومانسکو

مقوله زمین گردشگری به عنوان یکی از پایه های اصلی توریسم می تواند کمک بزرگی به توسعه اقتصادی مناطق مختلف کشور نماید. لذا در پژوهش حاضر از روش های روچا و کومانسکو برای ارزیابی پتانسیل-های ژئتوریسمی لندفرم های دره الموت استفاده شده است. در همین راستا به منظور انتخاب ژئوسایت های برتر از روش روچا (2014) که سه معیار نماینده بودن، نزدیکی و منحصربفرد بودن را مدنظر قرار می دهد استفاده شد. از بین 23 ژئوسایت شناسایی شده 6 ژئوسایت برتر انتخاب گردید و مورد ارزیابی قرار گرفتند. از توانمندی های روش کومانسکو نسبت به سایر روش های مروبط به ارزیابی ژئومورفوسایت ها، علاوه بر جدید بودن روش، تعداد بیشتر زیر معیارهای دخیل برای هر کدام از معیارهای موثر می باشد. بر اساس نتایج به دست آمده، دریاچه اوان با امتیاز 52/15 بیشترین و غار ولی گشنه رود با 89/10 کمترین امتیاز را در بین لندفرم ها کسب کرده اند. ژئومورفوسایت های آبشار گرمارود، دره گرماگلو، صخره های اندج و قلعه الموت در رتبه های دوم تا پنجم قرار گرفتند. امتیاز بالای دریاچه اوان علاوه بر داشتن پتانسیل علمی و آموزشی بالا به خاطر وجود تنوع اکولوژیکی و حیات وحش و محیط زیست بکر، می باشد. نتیجه کلی مطالعه نشان می دهد علی رغم توان بالقوه و بالفعل استان جهت مقاصد ژئوتوریسم تنها برخی ژئوسایت ها مانند دریاچه اوان و آبشار گرمارود مورد توجه بیشتر قرار گرفته و در برخی موارد همانند: غارولی گشنه رود و دره گرماگلو بدلیل دوری از مراکز انسانی و نداشتن راه مناسب و نیز معرفی نشدن مناسب این ژئومورفوسایت ها برای گردشگران از توان و ظرفیت های این ژئومورفوسایت ها استفاده حداکثری نمی شود.