روش های تربیتی ناظر بر رابطه تعاملی مربی و متربی از منظر نهج البلاغه جهت ارتقاء طرح تربیتی شجره طیبه صالحین بسیج

روش ها در فرآیند تعلیم و تربیت از اهمیت به سزایی برخوردارند، کم و کیف روش ها به مبانی و اهداف تربیت برمی گردد. روش تعلیم و تربیت اسلامی نیز که از جهان بینی اسلامی نشات می گیرد، بر خدامحوری مبتنی است. لذا برای دستیابی به روش های تربیت اسلامی که مناسب با جامعه اسلامی و طرح صالحین بسیج باشد، مراجعه به نهج البلاغه می تواند از جمله بهترین گزینه ها باشد. هدف از این تحقیق، استخراج و ارائه روش های تربیتی از نهج البلاغه، جهت ارتقاء «طرح صالحین بسیج» است. روش این تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و با روش توصیفی-تحلیلی از نوع اسنادی است. براساس ادبیات موضوع، روش های ناظر بر رابطه تعاملی مربی و متربی (از میان چند زمینه دیگر) انتخاب و روش های زیر مجموعه آن به عنوان مبنا و ملاکی برای بررسی و استنباط از متن نهج البلاغه و مضامین آنها به کار گرفته شد. بر این اساس داده های تحقیق به ترتیب اولویت و تناسب با طرح صالحین عبارتند از:روش های فوق در نتیجه گیری و پیشنهادها جهت ارتقاء طرح صالحین ارائه گردیده اند.