بررسی ارتباط بین استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی با تعادل ایستا و پویا در بسکتبالیست ها

حفظ تعادل یکی از اساسی ترین عملکردهای سیستم عصبی عضلانی در انجام تمامی فعالیت های ساده و پیچیده ورزشی می باشد که از عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی است. ثبات مرکزی یکی از عوامل اثر گذار بر تعادل می باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی با تعادل ایستا و پویا در بسکتبالیست ها بود.
تحقیق حاضر از نوع تحقیقات همبستگی و مقطعی بود. 100 بازیکن بسکتبال (50 دختر و 50 پسر) به صورت تصادفی و با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند. جهت ارزیابی استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی، از مجموعه آزمون های برگرفته شده از تمرینات ثبات مرکزی استفاده شد. از آزمون تعادل باس استیک جهت ارزیابی کنترل وضعیتی تعادل ایستا و از تعادل Y برای ارزیابی تعادل پویا استفاده شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگراف اسمیرنف مورد سنجش قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین ثبات مرکزی و تعادل از آزمون همبستگی اسپیرمن و برای مقایسه داده ها از آزمون t مستقل و با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد.
نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین تعادل ایستا دختران و پسران تفاوت معنی داری وجود ندارد، درحالی که بین تعادل پویا و ثبات مرکزی دختران و پسران تفاوت معنی داری مشاهده شد. به عبارت دیگر ثبات مرکزی و تعادل پویا پسران از دختران بیشتر بود. همچنین نتایج آزمون همبستگی حاکی از آن بود بین ثبات مرکزی و تعادل پویا ارتباط معنی دار وجود دارد (0.00=p) درحالی که، بین ثبات مرکزی و تعادل ایستا ارتباط معنی داری مشاهده نشد (p=0.045).
با توجه به همبستگی بین استقامت عضلات تنه و تعادل پویا در تحقیق حاضر بیان کرد که تمرین های پایداری ناحیه مرکزی بدن می توانند باعث بهبود تعادل شوند.