تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس بر ویسفاتین پلاسما و شاخص مقاومت به انسولین زنان چاق

ویسفاتین آدیپوکینی جدید است که به مقدار زیادی در سلول های چربی احشایی بیان می شود و اثرات مشابهی با انسولین در بدن دارد؛ و می تواند در بروز دیابت و واکنش های التهابی نقش داشته باشد. اطلاعات متناقضی در مورد تاثیر تمرین منظم ورزشی بر این عوامل وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین پیلاتس بر غلظت ویسفاتین پلاسما و مقاومت به انسولین در زنان چاق بود.
این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. تعداد 20 زن داوطلب چاق (سن 45/2±75/45 سال، نمایه ی توده ی بدنی (BMI) 84/2±16/34 کیلوگرم بر متر مربع، درصد چربی 95/2±70/42 درصد و نسبت کمر به دور لگن 06/0±02/1) به طور تصادفی در دو گروه 10 نفری تجربی و کنترل قرار گرفتند. گروه پیلاتس، 8 هفته تمرین های پیلاتس را 3 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه اجرا کردند؛ در حالی که گروه کنترل فقط پیگیری شدند. ترکیبات بدنی، سطح سرمی گلوکز، انسولین و ویسفاتین در هر دو گروه قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. شاخص مقاومت به انسولین با مدل HOMA-IR محاسبه شد. به منظور مقایسه ی درون گروهی، از روش آماری t زوجی و به منظور مقایسه ی بین گروهی، از روش آماری t مستقل استفاده شد. (05/0 >P)
هشت هفته تمرینات پیلاتس باعث کاهش معناداری در وزن (001/0>p)، درصد چربی (001/0>p)، BMI (002/0=p)، گلوکز (027/0=p)، مقاومت به انسولین (001/0>p) و ویسفاتین (014/0=p) در زنان چاق گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل شد.
تمرینات پیلاتس باعث کاهش ویسفاتین پلاسما و کاهش مقاومت به انسولین در زنان چاق شده و می تواند به عنوان پروتکل تمرینی مناسب برای حفظ سلامتی در این افراد مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می شود که پروتکل های تمرینی جدید و متنوع دیگر نیز به ویژه در افراد سالمند و آسیب پذیر مورد بررسی قرار گیرد. کلید واژه ها: چاقی، چربی ها، ویسفاتین، انسولین