تاثیر پلی مورفیسم Asp299Gly ژن TLR4 بر بیان IL-6 و IL -18 در بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری

هلیکوباکترپیلوری با زخم گوارشی و سرطان معده همراه می باشد. پلی مورفیسم در ژن های کد کننده گیرنده های شبه تول ممکن است بر پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی موثر بوده و در استعداد ابتلا به هلیکوباکترپیلوری و نتایج بیماری تاثیر داشته باشند. اما جزئیات و همراهی پلی مورفیسم های مختلف و نتایج بالینی متفاوت در بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری هنوز نامشحص است. هدف از این مطالعه تاثیر پلی مورفیسم
TLR-4 Asp299Gly بر بیان سایتوکاین های اینترلوکین-6 و اینترلوکین-18 در بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری در مقایسه با بیماران غیرآلوده می باشد.
در این مطالعه موردی- شاهدی، از 58 بیمار آلوده به هلیکوباکترپیلوری و 44 بیمار غیرآلوده بیوپسی جمع آوری شد. ژنوتیپ پلی مورفیسم نقطه ای Asp299Gly TLR-4 به روش PCR-RFLP بررسی شد. سطح بیان mRNA مخاطی سایتوکاین های اینترلوکین-6 و اینترلوکین-18 توسط real-time PCR اندازه گیری شد. بیان سایتوکاین ها در دو گروه آلوده و غیرآلوده با استفاده از t-Test مورد آنالیز قرار گرفتند.
فراوانی ژنوتیپ های D/D و D/G در گروه بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری و بیماران غیرآلوده به ترتیب 2/55، 8/44، 2/77 و 8/22 درصد بود. سطح بیان اینترلوکین-6 در نمونه های بیوپسی بیماران مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری با پلی مورفیسم در ژن TLR-4 به طور معنی داری افزایش داشت )001/0(P=. ولی ارتباط معنی داری بین سطح بیان اینترلوکین-18 و پلی مورفیسم در ژن TLR-4 در بیماران آلوده به هلیکوباکترپیلوری دیده نشد) 419/0 (P=. به علاوه ارتباط معنی داری بین سطح بیان اینترلوکین-6 و اینترلوکین-18 و پلی مورفیسم در ژن TLR-4 در بیماران غیرآلوده به هلیکوباکترپیلوری مشاهده نگردید.
پلی مورفیسم نقطه ای در ژن TLR-4 باعث افزایش بیان ژن سایتوکاین اینترلوکین-6 می شود و افزایش این سایتوکاین التهابی ممکن است نقش مهمی در ایجاد التهاب معده همراه با هلیکوباکترپیلوری داشته باشد.