کورکومین از بافت بیضه موش سوری در برابر اثرات زیان آور سدیم آرسنیت محافظت می کند: یک مطالعه استریولوژیک

سدیم آرسنیت یک آلاینده زیست محیطی است که با تولید رادیکال های آزاد می تواند بر روی سیستم تولیدمثلی اثرات سوء داشته باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر کورکومین، به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی، بر بافت بیضه و جمعیت سلول های زایای اسپرم در موش های تیمار شده با سدیم آرسنیت بود.
در این مطالعه تجربی، موش‏های نر بالغNMRI به صورت تصادفی به 5 گروه (n=6) تقسیم شدند: کنترل، سدیم ارسنیت (5 میلی گرم بر کیلوگرم در روز)، کورکومین( 15 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) ،سدیم آرسنیت+ کورکومین و DMSO به عنوان حلال کورکومین. پس از 5 هفته تیمار به صورت تزریق داخل صفاقی، بیضه راست خارج، فیکس، برش گیری و با روش هایدن هان آزان رنگ آمیزی و به روش استریولوژیک مطالعه شد. داده ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Tuckey تجزیه و تحلیل شد و تفاوت میانگین ها در سطح 05/0P< معنی دار در نظر گرفته شد.
کاهش معنی داری در میانگین حجم (05/0P<) و قطر (001/0p<) لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی (01/0p<)، ضخامت غشاء پایه (001/0p<) لوله های منی ساز و تعداد سلول های اسپرماتوسیت و اسپرماتید (001/0P<) و افزایش معنی داری در میانگین حجم بافت بینابینی (05/0P<) در گروه سدیم آرسنیت در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. پارامترهای فوق در گروه سدیم آرسنیت+کورکومین در حد گروه کنترل جبران شد.
کورکومین می تواند اثرات سوء ناشی از سدیم آرسنیت را بر بافت بیضه و جمعیت سلول های زایای اسپرم در موش بالغ جبران نماید. لذا مصرف کورکومین، به عنوان یک مکمل، در مسمومیت ناشی از سدیم آرسنیت پیشنهاد می گردد.