سیاست های ضدشیعی آل سعود

بی تردید، مقامات سعودی، روند تحولات پس از سال 2011 موسوم به بیداری اسلامی را در کشورهای عربی با دغدغه بسیار دنبال کرده اند و تلاش های حکام سعودی برای مصادره انقلاب ها یا انحراف برخی از این تحولات، بسیار روشن و آشکار است. در این زمینه، تحولات یمن همواره وضعیت نگران کننده تری برای حکام یادشده داشته است؛ به گونه ای که بنا بر برخی نقل قول ها عبدالعزیز، بنیانگذار رژیم سعودی به فرزندان خود وصیت کرده بود که «آرامش شما در ضعف و کنترل اوضاع یمن است».
بنابراین، رویکرد سعودی ها در برابر تحولات جهان عرب به ویژه یمن به علاوه عراق، بحرین و لبنان (که از جمعیت شیعی قابل ملاحظه ای برخوردارند)، خشن تر و با نگرانی بیشتری توام بوده است. از این رو، شکل گیری حکومت های ضعیف، دست نشانده، عقب مانده، فقیر و در سیطره سعودی، همواره به مثابه رویکردی ثابت در نگاه حکام سعودی نسبت به کشورهای یادشده وجود داشته و دارد. این موضوع بارها از سوی مقامات سعودی نیز به امریکایی ها درباره عراق گوشزد شده است؛ به گونه ای که از آن به عنوان «تقدیم عراق در سینی طلایی به ایران» یاد کردند و آمریکایی ها را مورد ملامت قرار دادند.
این موضوع بنیادین به درک رویکردها، سیاست ها و رفتارهای حکام سعودی در قبال یمن (با توجه به جمعیت شیعی قابل ملاحظه و فاکتور همسایگی) کمک فراوانی می کند و رویکرد آنها را در چند سال اخیر علیه انقلاب یمن تبیین می نماید. البته رویکردی که در نهایت، هزینه های بسیاری در زمینه های سیاسی، نظامی امنیتی، اقتصادی و فرهنگی برای سعودی ها در پی خواهد داشت؛ همان گونه که مقام معظم رهبری در 20 فروردین 1394 فرمودند: «سعودی ها بدعت بدی گذاشتند در این منطقه و البته خطا کردند، اشتباه کردند. کاری که امروز دولت سعودی در یمن دارد انجام می دهد عینا همان کاری است که صهیونیست ها در غزه انجام می دهند. قطعا بینی سعودی ها به خاک مالیده خواهد شد». از این زاویه، مقاله حاضر در پی تشریح و تبیین برخی از رویکردهای سعودی ها در برابر تحولات جغرافیای شیعی در خاورمیانه به ویژه یمن است.