بررسی تاثیر پیش تیمار و اندازه ی بذر بر ویژگی های کمی و کیفی دو ژنوتیپ پیاز خوراکی (.Allium cepa L)

به منظور ارزیابی تاثیر پرایمینگ و اندازه یبذر برویژگی های کمی و کیفی ژنوتیپ های پیاز خوراکی، پژوهش حاضردردو سال زراعی (1391 و 1392)به صورت فاکتوریل درقالبطرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی اجرا گردید. فاکتورهای آزمایش شامل پرایمینگ در چهار سطح (هیدروپرایمینگ با آب مقطر، اسموپرایمینگ با نیترات پتاسیم، پرایمینگ با استفاده ازماده ی فولامین وشاهد)، اندازه ی بذر در سه سطح (ریز با قطر 2/6، متوسط با قطر 2/8 و درشت با قطر 3 میلی متر) و ژنوتیپ در دو سطح (قرمزآذرشهر و زرقان)بود. ویژگی های عملکرد تر و خشک سوخ، وزن تر و خشک سوخ، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول میزان خاکستر سوخ و برگ، میزان pH سوخ و غلظت اسید پیروویک مورد بررسی قرار گرفت. اثر پیش تیمار و اندازه بذر از نظر تمام ویژگی ها از لحاظ آماری تفاوت معنی دار را نشان داند و پرایمینگبذرموجببهبودویژگی های کمی و کیفی سوخ گردیدبه طوری که بیشترین عملکردهای تر و خشک سوخ، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول به ترتیب 58/17، 7/27 تن در هکتار و 12/54، 13/67 درصد بهپرایمینگ با فولامینتعلقداشت و کمترین آن ها از تیمار شاهد به دست آمد. مقایسه میانگین ها نشاندادکه بیشترینعملکرد تر و خشک سوخ، درصد ماده خشک و مواد جامد محلول به ترتیب 58/99، 7/37 تن در هکتار و 11/14، 12/45 درصد از بذور درشتو کمترین آن ها از بذر ریز به دست آمد. مقایسه میانگین ژنوتیپ ها نشان داد، قرمزآذرشهر با بیشترین عملکرد تر (53/46 تن در هکتار)، عملکرد خشک سوخ (6/68 تن در هکتار)، ماده خشک (11/81 درصد) و مواد جامد محلول (12/62 درصد) ژنوتیپ برتر شناخته شد.