ریزازدیادی لاله واژگون (.Fritillaria imperialis L) از طریق روش باززایی غیرمستقیم در شرایط کشت درون شیشه ای

ایران یکی از خاستگاه های لاله واژگون (Fritillaria imperialis L.) است. این گیاه زینتی در معرض انقراض می باشد. بنابراین افزایش آن از طریق کشت بافت ضروری است. این پژوهش در چهار آزمایش: تولید پینه، سوخک زایی، ریشه زایی و سازگاری انجام گردید. در آزمایش اول از دو ریزنمونه فلس و برگ اولیه در محیط کشت MS با غلظت های مختلف NAA و IBA اقدام به تولید پینه گردید. نتایج نشان داد بیشترین وزن پینه از ریزنمونه فلس در محیط کشت MS حاوی 0/5 میلی گرم در لیتر NAA و 0/5 میلی گرم در لیتر IBA تولید گردید. در آزمایش دوم از پینه های به دست آمده، در محیط کشت MS با غلظت های مختلف TDZ و KIN، پس از 6 و 12 هفته، تعداد سوخک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، بیشترین تعداد سوخک بعد از 12 هفته از پینه حاصل از ریزنمونه فلس در محیط کشت MS حاوی 0/5 میلی گرم در لیتر NAA و سپس در محیط کشت اندام زایی با 0/5 میلی گرم در لیتر TDZ همراه با 0/5 میلی گرم در لیتر KIN تشکیل شد. سپس سوخک ها به محیط کشت MS با غلظت های مختلف NAA (صفر، 0/5، 1 و 2 میلی گرم در لیتر) جهت ریشه زایی منتقل شدند. نتایج نشان داد، بیشترین تعداد ریشه از سوخک های حاصل از ریزنمونه برگ اولیه، در محیط کشت حاوی 1 میلی گرم در لیترNAA به دست آمد. در نهایت سوخک های ریشه دار شده پس از شستشو با آب مقطر جهت سازگاری به گلدان های حاوی پرلیت،کوکوپیت، پرلیت و کوکوپیت که در اتوکلاو گندزدایی شده بودند، منتقل شدند. نتایج نشان داد سوخک های حاصل از ریزنمونه فلس در بستر کشت کوکوپیت، دارای بیشترین تعداد ریشه بود. این تحقیق نشان داد که استفاده از کشت بافت، نقش مهمی در جلوگیری از انقراض لاله واژگون دارد.