وجه تراژیک رمان سمفونی مردگان

تراژدی به عنوان یکی از دیرینه ترین ژانرهای ادبی، اکنون در آستانه سده بیست و یکم، قرن اصالت تصاویر، از سوی برخی از منتقدان رد و انکار می گردد؛ اما در مقابل، عده ای نیز بر این باورند که گرچه جهان مدرن بسیاری از قابلیت های خلق و پرورش تراژدی اصیل و کلاسیک را از دست داده است، اکنون این نوع ادبی در لباسی تازه به حیات خویش ادامه می دهد. رمان سمفونی مردگان یکی از آثار برجسته داستانی فارسی از ابتدا تاکنون بوده است که بسیاری از مولفه های داستان های تراژیک را همچون پیش گویی، تقابل دو نیرو، پایان فاجعه آمیز، اقدام به جنایت برای تسلط بر دیگران، برادرکشی برای حفظ موقعیت خود، افتادن قهرمان در ورطه شقاوت و قرار گرفتن بر سر دوراهی انتخاب در خود جای داده است. این مقاله در پی آن است که به دو پرسش اساسی پاسخ دهد؛ نخست آن که آیا تراژدی در شکل مدرن آن وجود دارد یا خیر؟ و دیگر آن که آیا رمان سمفونی مردگان در زیرمجموعه داستان های تراژیک مدرن قرار می گیرد یا خیر؟