اثرات پرایمینگ و تنش کم آبی بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد گلرنگ

به منظور ارزیابی اثرات پرایمینگ و تنش کم آبی روی گلرنگ بهاره آزمایشی در ایستگاه تحقیقات دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان طی سال زراعی 1393 به اجرا در آمد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار صورت گرفت. تیمارهای آزمایش شامل پرایمینگ بذر در چهار سطح (محلول اکسین، محلول نیتروکسین، هیدروپرایمینگ و شاهد) و تنش کم آبی در سه سطح (مرحله ساقه رفتن، پر شدن دانه و شاهد) بودند. مدت اعمال تنش در مراحل ساقه رفتن و پر شدن دانه برابر بود با تبخیر 120 میلی متری از آب درون تشتک تبخیر کلاس A که به طور تقریبی 10 روز به طول انجامید. اثر متقابل پرایمینگ در تنش کم آبی بر سرعت رشد طبق و وزن گلبرگ در بوته معنی دار بود. بالاترین میزان عملکرد دانه در بوته در تیمار پرایمینگ اکسین ( 44/15 گرم در بوته) و نیتروکسین (15/15 گرم در بوته) و در تیمار آبیاری کامل (04/39 گرم در بوته) به دست آمد. عملکرد دانه در بوته با تمامی صفات مورد بررسی همبستگی مثبت و معنی داری داشت که در این میان بیشترین همبستگی با درصد مغز دانه (85r= ) داشت. به طور کلی پرایمینگ بذر باعث بهبود صفات مورد مطالعه شد، در این میان بذور پرایمینگ شده با اکسین و نیتروکسین نسبت به بذور هیدروپرایمینگ شده عکس العمل بهتری از خود نشان دادند این امر می تواند به خصوصیات شیمیایی و قدرت تحریک کنندگی بیشتر این ترکیبات مربوط باشد، می توان نتیجه گرفت استفاده از پرایمینگ بذر می تواند اثرات نامطلوب تنش کم آبی در زمان سبز کردن بذر گلرنگ در مزرعه را کاهش بدهد.