نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش بینی تمایل به ترک شغل پرستاران

تمایل به ترک شغل یکی از چالش های حرفه ای پرستاران محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش بینی تمایل به ترک شغل پرستاران بود.
پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است، جامعه آماری این پژوهش، کلیه پرستاران بیمارستان شهرستان الشتر (60N=) بود که به صورت تمام شماری وارد این مطالعه شدند و به پرسشنامه های دیسترس اخلاقی کورلی (2001) و تمایل به ترک شغل کامن و همکاران (1979) و فرسودگی شغلی ماسلاچ و همکاران (1996) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه ی هم زمان استفاده شد.
نتایج نشان داد که تمایل به ترک شغل با فرسودگی شغلی رابطه مثبت معنی داری داشت (05/0P<)، بین مولفه های فرسودگی شغلی یعنی ابعاد فرسودگی عاطفی (611/0r=)، مسخ شخصیت (509/0r=) با تمایل به ترک شغل همبستگی مثبت معنی داری در سطح 001/0P< مشاهده شد. بین تمایل به ترک شغل و احساس موفقیت فردی (441/0-r=) در سطح 001/0 P< رابطه منفی معنی داری به دست آمد. بین دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی رابطه معنی داری وجود نداشت. فقط فرسودگی شغلی توانست 12 درصد واریانس متغیر تمایل به ترک شغل را پیش بینی کند.
نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت نقش فرسودگی شغلی در تمایل به ترک شغل پرستاران تاکید می کند و این که سازمان ها بتوانند دلایل و عوامل موثر، در ترک شغل کارکنان را درک نمایند تا بتوانند با به کارگیری اطلاعات صحیح و پیش بینی های به موقع، مدیریت موثری را در فرآیند حفظ و نگهداری نیروی انسانی کارآمد بکار گیرند.