تجزیه باگاس نیشکر با استفاده از قارچ های تجزیه کننده ترکیب های لیگنوسلولزی

پیشرفت کشاورزی در دهه های گذشته مایه افزایش زباله های کشاورزی شده است. سالیانه مقدار فراوانی از زباله های آلی مانند باگاس نیشکر ساخته می شود. بیشترین بخش این مانده های گیاهی را لیگنوسلولز تشکیل می دهدکه پایداری آن در برابر فروزینگی زیستی بالا است. این پژوهش برای بررسی توان قارچ های تجزیه کننده ترکیب های لیگنوسلولزی در تجزیه باگاس نیشکر در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل قارچ در هشت سطح (:T1بدون مایه زنی ، :T2 زادمایه کوریولوس ، T3: زادمایه فانروکت کریزوسپوریوم، :T4زادمایه تریکودرما ویرنس، :T5 زادمایه کوریولوس + زادمایه فانروکت کریزوسپوریوم، :T6 زادمایه کوریولوس + زادمایه تریکودرما ویرنس، T7 : زادمایه فانروکت کریزوسپوریوم+ زادمایه تریکودرما ویرنس، :T8 آمیخته سه قارچ) بود. رطوبت نمونه ها نزدیک 60 درصد وزن باگاس حفظ و برای 45 روز در دمای محیط نگهداری شدند. توده ها هر 7-5 روز یک بار برای دو هفته نخست و پس از آن هفته ای یک بار برای هواد هی زیر و رو شدند. در پایان دوره نسبت کربن به نیتروژن، هدررفت ماده آلی، لیگنین، همی سلولز و سلولز نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان داد که پیامد تیمارهای قارچ بر همه ویژگی های اندازه گیری شده معنی دار است. بیشترین نسبت کربن به نیتروژن پس از نمونه شاهد در تیمار دارای تریکودرما ویرنس (8/25) و کمترین اندازه آن در تیمار آمیخته سه قارچ (37/14) به دست آمد. بیشترین اندازه هدرفت ماده آلی در تیمار آمیخته سه قارچ دیده شد. کمترین اندازه لیگنین و سلولز در نمونه دارای آمیخته سه قارچ و نمونه دارای کوریولوس بدون ناهمانندی معنی دار اندازه گیری شد. بنا به این یافته ها می توان بهره گیری از قارچ کوریولوس را برای تجزیه باگاس نیشکر حتی به جای آمیخته سه قارچ پیشنهاد داد.