اعتبارسنجی سر شتاب دهنده پرتودرمانی حین عمل جراحی LIAC با استفاده از روش مونت کارلو

با توجه به گسترش علوم و فنون در زمینه پزشکی و نیاز بیش از پیش به افزایش دقت و کیفیت درمان، سبب توسعه روش های درمانی مختلف شده است، به طوری که تقریبا در دو دهه اخیر پرتو درمانی حین عمل جراحی (IORT) به عنوان یکی از تکنیک های جدید برای درمان بیماران مبتلا به سرطان استفاده می شود. یکی از مهم ترین مشکلات این روش به دست آوردن دزیمتری دقیق است، زیرا نه قبل و نه بعد از عمل جراحی تصاویر گرفته شده از ناحیه پرتو داده شده بیمار، به طور دقیق با هم مطابقت ندارند. بنابراین خصوصیات دزیمتریک شتاب دهنده های مورد استفاده در پرتودرمانی حین عمل جراحی در مقایسه با شتاب دهنده های معمولی، متفاوت و مشکل تر است. هدف اصلی این تحقیق بررسی سر شتاب دهنده سبک و قابل حمل پرتودرمانی حین عمل LIAC و محاسبه ویژگی های دزیمتری آن است. برای این منظور سر شتاب دهنده LIAC با استفاده از روش مونت کارلو (MCNP) شبیه سازی شد. سپس به کمک منحنی های درصد دز عمقی به دست آمده از اندازه گیری تجربی برای اپلیکاتور الکترونی مرجع (cm10) در تمامی انرژی های شتاب دهنده، مدل شبیه سازی شده اعتبارسنجی شد. به طوری که اندازه گیری های تجربی با شتاب دهنده الکترونی LIAC مدل MeV 12 انجام شد. درنهایت برخی از ویژگی های دزیمتری از جمله بیشینه دز جذبی در داخل فانتوم معادل آب(Dm) ، عمق بیشینه دز(dm) ، عمقی که دز نصف می شود(R50) ، برد عملی(Rp) و پروفایل دز و دیگر پارامترهای دزیمتری برای اپلیکاتور مرجع (cm10) در تمامی انرژی های شتاب دهنده ارزیابی شد. نتایج حاصل شده از این کار نشان می دهد که شتاب دهنده LIAC به گونه ای طراحی شده که مخصوص روش پرتودرمانی حین عمل است.