تاثیر ترکیبی تمرین استقامتی و آتورواستاتین بر سطوح سرمی اینترلوکین - 10 پس از انفارکتوس تجربی میوکارد در رت ها

آتورواستاتین و تمرینات استقامتی ممکن است اثرات مثبت مضاعفی بر فرآیند التهاب پس از انفارکتوس میوکارد (MI) داشته باشند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر ترکیبی تمرین استقامتی و سه دوز داروی آتورواستاتین بر سطوح سرمی اینترلوکین - 10 (IL-10) پس از انفارکتوس تجربی میوکارد در رت ها انجام شد.
75 سر رت نر (با سن 10-8 هفته و با میانگین وزن 10 ± 230 گرم) به طور تصادفی به 9 گروه کنترل کاذب (شم)، کنترل، تمرین استقامتی، آتورواستاتین (5، 10 و 15 میلی گرم/کیلوگرم) و تمرین + آتورواستاتین (5، 10 و 15 میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. MI به وسیله ی تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین (150 میلی گرم/کیلوگرم) در دو روز متوالی القاء شد. مداخله دارویی و تمرین استقامتی، 2 روز پس از MI شروع و به مدت 4 هفته تداوم یافت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه در سطح 05/0>P تحلیل شدند.
تمرین استقامتی همراه با مصرف 10 میلی گرم/کیلوگرم آتورواستاتین به طور معنی داری سطوح سرمی IL-10 را افزایش داد (001/0=P)، اما تاثیر تمرین استقامتی به تنهایی، دوزهای مختلف داروی آتورواستاتین به تنهایی و ترکیب تمرین استقامتی با دوزهای 5 و 15 میلی گرم/کیلوگرم آتورواستاتین تاثیر معنی داری بر سطوح سرمی IL-10 نداشت.
به نظر می رسد که تمرین استقامتی همراه با مصرف 10 میلی گرم/کیلوگرم آتورواستاتین بهترین ترکیبی است که می تواند وضعیت التهابی پس از MI را بهبود بخشد.