بررسی موانع به کارگیری سیستم بهایابی هدف در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از مهمترین تکنیک هایی که می تواند سازمان ها را در بهبود عملکردهای مبتنی بر هزینه کمک کند، سیستم بهایابی هدف می باشد. بهایابی بر مبنای هدف، به عنوان یک ابزار اساسی و کارآمد مدیریت جهت مدیریت هزینه و کاهش بهای تمام شده محصولات رویکردی همه سویه را به مرحله ی طراحی محصول دارد. در این شیوه براساس تحقیقات بازار، قیمت فروش محصولات پیش از شروع فرآیند های تولیدی پیش بینی و سپس سعی می شود محصولی با بهای تمام شده از پیش تعیین شده طراحی و تولید گردد تا بتواند سود مورد نظر مدیریت را تامین کند و در عین حال از کیفیت مطلوب و شرایط رقابتی برخوردار باشد، به گونه ای که رضایت مشتری به شیوه ای شایسته جلب شود. این مقاله به بررسی موانع به کارگیری سیستم بهایابی هدف در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می پردازد. جامعه ی آماری این تحقیق، نمونه ای 100 نفری از میان مدیران و کارشناسان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار می باشد. روش آماری تحقیق، استفاده از آزمون تی استیودنت در تحلیل رگرسیون می باشد. نتایج این تحقیق بیانگر این نکته بوده است که عدم امکان تعیین قیمت رقابتی، رایج نبودن طرز فکر مشتری مداری، فقدان روحیه ی کارگروهی، عدم استفاده از سیستم بهایابی برمبنای فعالیت و عدم استفاده از مهندسی ارزش از موانع به کارگیری سیستم بهایابی هدف می باشد.