تهیه نانوکامپوزیت پلی پیرول/نانوسیلیکا جهت حذف رنگزای اسیدی آبی 62 از محیط های آبی: مدل سازی با استفاده از سیستم استنباط فازی- عصبی تطبیقی

در این مطالعه نانوذرات سیلیکا از پیش ماده تترا اتیل ارتوسیلیکات سنتز شده و سپس نانوکامپوزیت آن با پلیمر پلی پیرول تهیه و به منظور حذف رنگزای اسیدی آبی 62 استفاده گردید. پراش اشعه ایکس به منظور تایید سنتز نانوسیلیکا، میکروسکوپ الکترونی روبشی برای تعیین مورفولوژی سطح، میکروسکوپ الکترونی عبوری برای اندازه گیری ذرات نانوسیلیکا سنتز شده و همچنین طیف سنج مادون قرمز تبدیل فوریه به منظور تایید و عامل دار شدن نانوذرات سیلیکا با پلیمر پلی پیرول استفاده شد. پارامترهای موثر بر حذف رنگزا از جمله pH، مقدار جاذب، زمان، دما و غلظت بررسی و بهینه شدند. دستگاه اسپکتروفتومتر جذبی به منظور تعیین مقدار ماده رنگزا در محلول استفاده شد. در این مقاله علاوه بر انجام آزمایشات عملی از مدل سیستم استنباط فازی- عصبی تطبیقی (ANFIS) برای پیش بینی خروجی بر حسب ورودی استفاده شده است. خروجی در این مدل میزان جذب و ورودی ها شامل 5 پارامتر دما، میزان جاذب، غلظت، زمان و pH می باشند. برای ارزیابی مدل از سه معیار ضریب همبستگی (CC)، مجذور میانگین مربع خطا (RMSE) و میانگین قدرمطلق درصد خطا (MAPE) استفاده شده است. آزمایشات انجام شده و نتایج به دست آمده نمایانگر دقت بالای مدل پیشنهادی در فرآیند پیش بینی است که این مساله کاهش میزان هزینه را به دنبال خواهد داشت، زیرا با وجود مدلی جهت پیش بینی، نیازی به انجام تمام آزمایشات به ازای تمام ترکیبات ورودی نخواهد بود.