بررسی اثر موقعیت آبشکن و دیوار جداکننده بر انحراف جریان و رسوب به آبگیرهای جانبی

یکی از مشکلاتی که در اکثر آبگیرها به وجود می آید، ورود و تجمع رسوب به دهانه آبگیر و کاهش راندمان آبگیری است. کنترل رسوب در آبگیرها از مسائل پیچیده مهندسی رودخانه است. برای کاهش رسوب ورودی به دهانه آبگیر می توان از مجموعه روش های کنترل کننده ورود رسوب به آبگیر و نیز از تخلیه کننده ورود رسوب از دهانه آبگیر استفاده کرد. در این تحقیق تاثیر زاویه و فاصله آبشکن از دهانه آبگیر همراه با دیوار جداکننده بر کنترل رسوب و راندمان آبگیری به صورت آزمایشگاهی بررسی شد. تاثیر چهار زاویه 30، 45، 60 و 90 درجه و چهار فاصله آبشکن از مرکز آبگیر b3، b5/2، b2 و b در ساحل مقابل آبگیر بررسی شده است (b عرض کانال آبگیر است). نتایج این بررسی نشان می دهد که آبشکن با زاویه 60 درجه و در فاصله b2 از مرکز دهانه آبگیر نسبت به زاویه های 30، 45 و 90 درجه، به ترتیب 27، 14 و 12 درصد عملکرد بیشتری در کاهش رسوب و 53، 45 و 16 درصد افزایش دبی انحرافی به آبگیر داشته است. همچنین، با افزایش پارامتر نسبت فاصله آبشکن به عرض آبگیر، نسبت دبی انحرافی به آبگیر برای زاویه های 30، 45، 60 و 90 درجه و 05/1=ū/uc به ترتیب 5، 13، 2 و 23 درصد، 08/1= ū/uc به ترتیب 2، 3، 3 و 2 درصد و 11/1=ū/uc به ترتیب 17، 24، 2 و 10 درصد افزایش می یابد.