بررسی تطبیقی جلوه های پایداری در شعر ابوالقاسم عارف قزوینی و معروف رصافی

ادبیات پایداری و مقاومت، فریاد رسای ملت های مظلوم در برابر استعمار و حاکمان ظالم است که شاعران آن را در اشعار خود به تصویر کشیده اند. ابوالقاسم عارف قزوینی و معروف رصافی از جمله این شاعران در ادبیات معاصر ایران و عراقند که مضامین ادبیات پایداری در سروده های سیاسی اجتماعی آن ها به وضوح مشاهده می شود. بنابراین، تحقیق در مضامین سیاسی اجتماعی شعر این دو شاعر اهمیت دارد و بسیار ضروری می نماید. در این پژوهش می کوشیم با روش توصیفی تحلیلی، جلوه های پایداری و مقاومت را در اشعار عارف قزوینی و معروف رصافی بررسی کنیم و به این سوالات پاسخ دهیم: در حوزه مقاومت و پایداری چه مضامین و مولفه های مشترکی در اشعار عارف قزوینی و معروف رصافی می توان مشاهده کرد؟ ویژگی های شعری این دو شاعر در حوزه پایداری چیست؟
ابوالقاسم عارف قزوینی و معروف رصافی از برجسته ترین شاعران ایرانی و عراقی اند که در خدمت به وطن خود شعر سروده اند و به عنوان سرایندگان متعهد و شاعران ادبیات پایداری شناخته شده اند. این دو شاعر با زبانی ساده و گاهی صریح در اشعار خود، به بسیاری از مولفه های ادبیات پایداری اشاره کرده اند که مهم ترین آن ها دفاع از وطن، استعمارستیزی، دعوت به اتحاد و پرهیز از تفرقه، شکایت از ستم حکمرانان، دعوت به بیداری امت اسلامی و دیگر موضوع های سیاسی اجتماعی است که در این مقاله به آن ها خواهیم پرداخت.