استفاده از یک مدل پیش بینی الگوی حرکتی شهری در برآورد ماتریس توزیع سفر

یکی از مباحث کلیدی در برنامه ریزی حمل و نقل شهری پیش بینی تقاضای سفر است و درک و مدل سازی آن کاربردهای فراوانی در طراحی زیرساخت های شهری، مدل سازی مکانی شیوع بیماری ها، سیاست گذاری ها و برنامه ریزی شهری و تحلیل های مکانی-زمانی در GIS دارد. به طور سنتی برای پیش بینی تقاضای سفر از یک مدل چهار مرحله ای استفاده می شود. خروجی مرحله دوم از این مدل ماتریس مبدا-مقصد یا ماتریس توزیع سفر نام دارد و درایه های این ماتریس میزان سفرهای انجام شده از هر مبدا به هر مقصد را نشان می دهند. ماتریس توزیع سفر می تواند به عنوان یک ورودی مهم در بسیاری از تحلیل های مکانی GIS استفاده شود. مهمترین بخش توزیع سفر تعیین مدل مورد استفاده جهت برآورد ماتریس مبدا-مقصد است. تا به امروز مدل های مختلفی نظیر مدل جاذبه جهت برآورد ماتریس توزیع سفر معرفی شده است. در سال های اخیر نیز برخی مدل های دارای پارامتر و بدون پارامتر نظیر PWO، تابش و رتبه مبنا در حوزه پیش بینی الگوی حرکتی شهری توسعه داده شده است. در این مقاله کاربرد مدل رتبه مبنا در برآورد ماتریس توزیع سفر شهری بررسی شده است. در این مقاله به عنوان مطالعه موردی، مدل رتبه مبنا در منطقه منهتن شهر نیویورک ایالات متحده پیاده سازی شده و نتایج آن به صورت کمی و در مقایسه با مدل جاذبه مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که بر اساس شاخص همانندی سورنسن مدل رتبه مبنا توانسته است حدود 67 % سفرها را شبیه به سفرهای واقعی برآورد کند. هم چنین مقدار r-squared حاصل از تحلیل رگرسیون خطی برابر 32/0 به دست آمد که این عدد بیان گر انطباق مناسب اعداد ماتریس برآوردشده با واقعیت است.