چالشی در ادراکات بدیهی

برساخت گرایی اجتماعی رویکردی از نظریه و پژوهش اجتماعی است که تجربه روزمره در حیطه هایی چون شخصیت، سکسوالیته، سلامت و سایر مفروضات نظری اساسی اجتماعی را مورد بحث قرار می دهد. دیده انتقادی به شیوه های درک جهان از جمله درک هایی که بدیهی تلقی می شوند اساس کار این رویکرد است. رویکردی که نقطه مقابل رویکردهایی همچون اثبات گرایی و تجربه گرایی است. برساخت گرایی اجتماعی، نگرشی انتقادی به دانش متعارف مبتنی بر مشاهده عینی و بی طرفانه از جهان را پی می گیرد و آن ها را به چالش می کشد؛ و برای موفقیت در عرصه این چالش، رویکردهای پژوهشی تفسیری را ترجیح می دهد. تکیه بر رویکردهای پژوهشی تفسیری، غالبا این واکنش را به دنبال دارد که برساخت گرایی اجتماعی رویکردی کاملا تخیلی است. در عین حال، چهار رویکرد تحلیل مکالمه، روان شناسی گفتمانی، منابع تفسیری و تحلیل فوکویی گفتمان، روش های اصلی برساخت گرایی اجتماعی هستند که بر پایه آن ها، عرصه هایی نوین در نظریه و پژوهش های اجتماعی پدید می آید.