ارزیابی توانایی مدل ترکیبی SOM-FL برای پیش بینی هدایت هیدرولیکی در محدوده متروی شهر تبریز

توسعه‏ روزافزون، ساخت پروژه های مهندسی ازجمله قطار شهری در کلان‏شهرها به بررسی، مدیریت و کنترل مناسب آب‏های زیرزمینی نیاز دارد. بنابراین، تخمین دقیق پارامترهای هیدروژئولوژیکی از جمله هدایت هیدرولیکی مهم‏ترین عامل در مطالعات و مدل‏سازی آب‏های زیرزمینی و همچنین مسائل ژئوتکنیک به‏حساب می‏آید. در دهه اخیر روش‏های مختلف آزمایشگاهی و صحرایی برای تخمین این پارامتر وجود داشته است، اما تخمین هدایت هیدرولیکی با استفاده از این روش‏ها با توجه به ناهمگنی و ناهمسانی محیط‏های هیدروژئولوژیکی، پرهزینه، وقت‏گیر و دارای عدم قطعیت ذاتی است. در این تحقیق از سه روش فازی مدل استنتاج فازی ساگنو (SFIS)، مدل استنتاج فازی ممدانی (MFIS) و سیستم استنتاج فازی لارسن (LFIS) که مناسب برای کار با داده های دارای عدم قطعیت هستند، برای تخمین هدایت هیدرولیکی محدوده متروی شهر تبریز استفاده شده است. سپس برای تدقیق مدل‏های منفرد و حل مشکل ناهمگنی زیاد آبخوان شهر تبریز، مدل ترکیبی SOM-FL ارائه شد. بر اساس معیارهای ارزیابی RMSE و R2 نتایج مدل‏های منفرد قابل ‏قبول است، ولی مدل ترکیبی ارائه‏شده توانست راندمان مدل (R2) را نسبت به مدل‏های منفرد در مرحله آموزش 18 درصد و در مرحله آزمایش 4/15 درصد افزایش دهد و هدایت هیدرولیکی را تدقیق کند.