ارزیابی نظرات والدین نسبت به فرزند کم توان ذهنی: مطالعه مقطعی در شهر تهران

کم توانی ذهنی با کاهش رشد در حیطه های گوناگون جسمی، روانی، تربیتی و اجتماعی همراه است؛ که می تواند مشکلات فراوانی برای والدین در زمینه ی مراقبت و نگهداری از فرزند به وجود آورد.
هدف از این مطالعه تعیین نظرات والدین نسبت به فرزند کم توان ذهنی بوده است.
این پژوهش یک مطالعه ی مقطعی است. از میان مراکز بهزیستی شهر تهران 2 مرکز به شیوه تصادفی ساده انتخاب شدند. سپس 199 نفر از والدین فرزندان کم توان ذهنی مراجعه کننده به این مراکز به روش نمونه گیری آسان جهت انجام تحقیق انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه و تکمیل پرسشنامه ی محقق ساخته lجمع آوری گردید. پرسشنامه دارای روایی محتوای مطلوب و پایایی 86/0 بود. سپس با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی، تحلیل شدند.
میانگین سنی والدین5/2± 34 و فرزندان 7/52%(105 نفر) از آنان دارای رتبه اول در تولد بودند. نظر اکثریت والدین نسبت به پذیرش فرزند کم توان ذهنی(115 نفر) در حد ضعیف(8/57درصد) و نظر اقلیت آنان(32 نفر) در حد خوب(1/16درصد) بود؛ نظر 52 نفر(1/26درصد) از آنان نیز در حد متوسط قرار داشت. مهم ترین اولویت ها در تعیین نظر والدین در خصوص فرزند، شامل: حضور فرزند کم توان ذهنی منجر به بروز اختلالات روانی و عاطفی در والدین می شود؛(12/0±86/4) داشتن فرزند کم توان ذهنی در روابط زناشویی والدین خلل ایجاد می نماید؛ (24/0±62/4) و والدین جهت مراقبت از فرزند خود به آموزش نیاز دارند؛ (22/0±32/4) بود.
به منظور بهبود نظرات والدین دارای فرزند کم توان ذهنی در جهت پذیرش فرزندان خود، می توان نسبت به تقویت روان شناختی آنان از طریق ارائه ی مداخلات آموزشی اقدام نمود.