ارتباط بین هوش معنوی و فرسودگی شغلی معلمان تربیت بدنی (مطالعه موردی استان سمنان)

هدف اصلی این پژوهش، بررسی ارتباط بین هوش معنوی و فرسودگی شغلی معلمان تربیت بدنی بود. روش تحقیق توصیفی– همبستگی است و جامعه آماری تحقیق شامل کلیه معلمان تربیت بدنی آموزش وپرورش استان سمنان می باشد که با استفاده از جدول مورگان 148 نفر (77 مرد و 71 زن) به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه های هوش معنوی (بدیع و همکاران، 1389) و فرسودگی شغلی (مسلش، 1996) را تکمیل کردند. پس از جمع آوری پرسشنامه ها درنهایت تعداد 141 پرسشنامه موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین متغیرهای هوش معنوی و فرسودگی شغلی ارتباط معکوس و معناداری وجود دارد (01/0 P<). همچنین بین تمامی زیرمقیاس های هوش معنوی و فرسودگی شغلی ارتباط منفی و معناداری مشاهده شد. نتایج رگرسیون خطی ساده موید آن بود که هوش معنوی به تنهایی 36 درصد واریانس فرسودگی شغلی را پیش بینی می کند. همچنین رگرسیون چندگانه نشان داد که «توانایی تعامل و مقابله با مشکلات» با میزان 31/0- بیشترین سهم و «خودآگاهی و عشق» با میزان 12/0- کمترین سهم را در پیش بینی متغیر فرسودگی شغلی دارند. درنهایت نتایج آزمون های t و ANOVA حاکی از آن بود که بین میانگین های هوش معنوی و فرسودگی شغلی بر اساس برخی از ویژگی های جمعیت شناختی شامل جنسیت، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و سابقه کار اختلاف معناداری وجود ندارد (05/0p>).