بررسی همگرایی باشگاهی در کارایی انرژی صنایع کارخانه ای استان های ایران با استفاده از ماتریس احتمال انتقال مارکوف فضایی

بررسی روند همگرایی در کارایی انرژی مناطق، دارای دلالت های سیاستی مهمی در جهت توسعه پایدار و برنامه ریزی منطقه ای انرژی می باشد. در این راستا، این مطالعه به دنبال استفاده از رویکرد همگرایی در جهت بررسی تفاوت کارایی انرژی بخش صنعت در بین استان های ایران طی دوره 1392-1383 است. بدین منظور ابتدا با استفاده از روش ارائه شده توسط هو و وانگ (2006) شاخص کارایی انرژی کل عوامل (TFEE) کارگاه های صنعتی ده نفر کارکن و بیشتر بر مبنای روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) محاسبه شده و در مرحله بعد، با استفاده از ماتریس احتمال انتقال مارکوف و ماتریس احتمال انتقال مارکوف فضایی، همگرایی باشگاهی و همگرایی باشگاهی فضایی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد استان های بوشهر، سمنان و تهران بیش ترین و استان های آذربایجان غربی و ایلام کمترین میزان کارایی انرژی در بخش صنایع کارخانه ای را داشته اند، ضمن اینکه نتایج ماتریس انتقال مارکوف نیز حاکی از وجود همگرایی باشگاهی در بین استان ها و تاثیر میزان کارایی در همسایگی بر احتمال انتقال بین باشگاه های همگرایی می باشد، به نحوی که داشتن وقفه فضایی با کارایی بالا احتمال انتقال به باشگاه با کارایی بالا را افزایش می داد؛ بنابراین افزایش همکاری های منطقه ای در استان های با کارایی بالا در جهت تقویت استان های هم جوار می تواند بر افزایش کارایی انرژی اثرگذار باشد.